 Ostatnio dodane komentarze: |
| Artykuł: Uprawa Pomidora |
Dzieki za informacje o zasilaniu pomidorków, ale po tych deszczach mam problem moje 4 pomidory zaczely wiednac. Czy mogę cos zrobić zal mi patrzeć na nie. Czy to choroba czy spowodowane deszczem. W namiocie oliowym jest bardzo mokro jakby wody gruntowe
tola 2013-06-30 08:01:36 |
|
| Artykuł: Uprawa Pomidora |
Witam .KAZ Pomidor to sama woda i pomidor jej potrzebuje .Podlewam ok 3 litrow na 1 pomidor prawie dziennie .Brak wody moze spowodowac opadanie kwiatow .Jezeli jest gleba bardzo wilgotna ze wzgledu na pogode to mozna ograniczyc podlewanie .Musisz
Andrzej 2013-06-28 11:18:08 |
|
| Artykuł: Choroby pomidorów |
Witam! Mam także problem ale widzę, że nikt nie odpisuje jak się go pozbyć. Na górnych partiach pomidorów (ostatnie gałązki) młode listki nagle zaczęły się skręcać a dziś po kilku dniach pojawiły się ich brązowe końcówki. Nie wiem co to może być.
marta 2013-05-31 21:20:58 |
|
| Artykuł: Uprawa Pomidora |
Witam! Pierwsze moje pomidory wychodowane na porapecie posadziłem 15 kwietnia do szklarenki.Były i tak juz za bardzo wybyjałe ze wzgledu na brak słońca .Udało mi sie wychodowac 18 sztuk .6 malinowych 4 luna reszta to słonka .Po niedzieli jade dokupic
Andrzej 2013-04-21 09:57:16 |
|
| Artykuł: Uprawa Pomidora |
Ja też od ok.6 lat uprawiam pomidorki Słonka pod folią ok. 70 szt. i w polu. Są w uprawie b. wdzięczne i przy średnim zainteresowaniu b. dobrze plonują.W ub.roku po raz pierwszy wsadziłam też Rambozo. Jestem nim zachwycona bo nie chorują w ogóle, owoce
Asia P. 2013-04-05 14:23:10 |
|
|
|
|
|
Kierunki uprawy rzepaku |
W okresie ostatnich 15 lat wyhodowano w niektórych krajach nowe odmiany rzepaku i rzepiku o zawartości kwasu erukowego w granicach 0-2%.
Rośliny te zamiast kwasu erukowego zawierają przede wszystkim kwas oleinowy i linolowy, co przyczyniło się do polepszenia jakości oleju rzepakowego jako produktu żywnościowego. Postęp ten osiągnięto najwcześniej w Kanadzie. Badając dużą liczbę odmian rzepaku pochodzących z różnych krajów odkryto w Kanadzie w 1960 roku pierwszą roślinę pozbawioną kwasu erukowego w odmianie jarego rzepaku pastewnego "Liho" pochodzącego z Niemiec. W dalszych badaniach przeprowadzonych w Kanadzie wyjaśniono mechanizm dziedziczenia się cechy
bezerukowości, a następnie wyhodowano pierwsze odmjany jarego rzepaku bezerukowego.
W kilka lat później odkryto również w Kanadzie roślinę jarego rzepiku pozbawioną kwasu erukowego, co pozwoliło wyhodować nowe bezerukowe odmiany tej rośliny. W Kanadzie ze względu na klimat uprawia się wyłącznie jare formy rzepaku i rzepiku, natomiast w Europie formy jare uprawiane są tylko na niewielkiej powierzchni. Przede wszystkim uprawia się rzepak ozimy i rzepik ozimy, które są znacznie plenniejsze od form jarych.
Hodowcy europejscy zajęli się hodowlą bezerukowych odmian rzepaku ozimego, co jest znacznie trudniejsze. Dla uzyskania ich krzyżuje się europejską wysokoerukową odmianę ozimą z kanadyjską bezerukową odmianą jarą. Forma jara jednak jest mniej plenna od formy ozimej, brak jej zimotrwałości i jest bardziej skłonna do wylęgania niż forma ozima. Ze skrzyżowania wysokoerukowego osobnika ozimego z bezerukowym osobnikiem jarym otrzymuje się mieszańce o cechach pośrednich, niezadowalających pod względem rolniczym. Jakkolwiek można z nich w następnym pokoleniu wyselekcjonować typy bezerukowe, to nie wykazują one takich cech, ważnych dla rzepaku ozimego, jak zimotrwałość, plenność, duża zawartość tłuszczu, mała skłonność do wylęgania itp. Aby przenieść na mieszańca pożądane cechy rzepaku ozimego, krzyżuje się przez szereg lat wstecznie mieszańca z rodzicielską wyjściową odmianą ozimą, a następnie przeprowadza się selekcję, wybierając osobniki bezerukowe. Tym sposobem po 8-10 pokoleniach można uzyskać bezerukową odmianę rzepaku ozimego nie ustępującą lub ustępującą tylko nieznacznie wyjściowej odmianie wysokoerukowego rzepaku ozimego pod względem plenności i innych ważnych cech rolniczych.
Polepszenie jakości oleju bezerukowych odmian polega na zastąpieniu kwasu erukowego kwasami oleinowym i linolowym. Kwas linolowy zalicza się do niezbędnych w żywieniu człowieka nienasyconych kwasów tłuszczowych, które musi zawierać codzienny pokarm. Aby polepszyć trwałość oleju, dąży się do ograniczenia zawartości kwasu linolenowego. Jego udział w składzie kwasów tłuszczowych oleju rzepakowego znacznie zwiększa koszty tak zwanego utwardzania oleju w produkcji margaryny, czyli przeprowadzania oleju ciekłego w formę stałą.
W pracach hodowlanych dąży się obecnie do możliwie dużego powiększenia udziału kwasu linolowego i oleinowego, z jednoczesnym możliwie największym obniżeniem zawartości kwasu linolenowego i całkowitym usunięciem kwasu erukowego. Postęp osiągnięty w hodowli bezerukowych odmian rzepaku ozimego jest znaczny, zwłaszcza we Francji, Niemczech i Szwecji. Polskie odmiany wysokoerukowe i niskoerukowe zostaną omówione później.
Nasiona rzepaku i rzepiku zawierają także glikozynolany, nazywane również tioglikozydami. Są to związki siarkowe, tak zwane olejki gorczyczne. Obniżają one wartość paszową makuchów i śrut rzepakowych, gdyż mają nieprzyjemny smak, a ponadto skarmiane w większych ilościach ujemnie wpływają na zdrowie zwierząt. Najmniej wrażliwe na działanie glikozynolanów są przeżuwacze, bardziej wrażliwe - trzoda chlewna i drób. Wyhodowanie odmian rzepaku i rzepiku o nasionach pozbawionych glinozynolanów podniosłoby wartość paszową makuchów oraz śrut rzepakowych i pozwoliłoby na żywienie nimi w większych ilościach nie tylko bydła i owiec, lecz również trzody chlewnej i drobiu.
W wyniku prac przeprowadzonych w Kanadzie i w niektórych krajach europejskich wyhodowano odmiany jarego rzepaku zawierające w oleju 0-2% kwasu erukowego, a w 1 g śruty do 2 mg glikozynolanów. Można je uważać za praktycznie pozbawione kwasu erukowego i ubogie w glikozynolany. Ponieważ białko nasion rzepaku ma podobną wartość jak białko nasion soi, śruta otrzymywana z odmian rzepaku ubogich w glikozynolany jest wysokobiałkową paszą o znacznie większej wartości niż śruta z odmian tradycyjnych o wysokiej zawartości glikozynolanów.
Wyhodowanie odmian ozimych praktycznie pozbawionych kwasu erukowego i ubogich w glikozynolany, o plenności i cechach rolniczych odpowiadających czołowym odmianom wysokoerukowym, będzie miało duże znaczenie dla wszystkich krajów uprawiających rzepak ozimy. Można by wówczas otrzymywać znaczne ilości wysokobiałkowej paszy w postaci śruty rzepakowej, a każde powiększenie zbiorów rzepaku zwiększyłoby jednocześnie, oprócz produkcji oleju, również produkcję pasz treściwych, na które zapotrzebowanie rośnie coraz bardziej wobec wzrostu pogłowia bydła, owiec, trzody chlewnej i drobiu. |
|
|
| Żródło: |
Komentarze (0)Brak komentarzy do tego artykułu
|
