Niszczyk zjadliwy (łać. Ditylenchus dipsaci).
|
| Niszczyk zjadliwy (łać. Ditylenchus dipsaci). |
Opis szkodnika
Jest bezbarwnym nicieniem,
robakowatego
kształtu, długości
do 1,3 mm.
Biologia i opis szkód
Występuje w kilku pokoleniach w ciągu roku. Rozwija się on przede wszystkim
w tkance cebuli, a także w szczypiorze.
Zimują larwy L4 w glebie,
w szczątkach roślin, nasionach, wysadkach
i dymce. Porażone siewki nabrzmiewają u podstawy, ulegają zniekształceniu i mają poskręcany szczypior.
U starszych roślin porażone łuski stają
się gąbczaste, roślina gnije od piętki i pozbawiona
jest korzeni.Liście żółkną i zamierają. Szkodnik występuje "placowo",
stąd na polu są widoczne skupiska zamierających roślin. Obecność od 5 do
10 osobników na 0,5 litra objętości gleby
powoduje istotny spadek plonu.
Profilaktyka i regulacja występowania
Niszczyk przenosi się przede wszystkim z wysadkami
oraz nasionami cebuli. Stąd też, konieczna
jest kontrola jakościowa nasion i wysadków przed ich siewem lub sadzeniem.
Uprawę cebuli i innych roślin żywicielskich na porażonym
polu winno się przerwać na okres 5-8 lat. Większą przerwę stosuje się na cięższych
glebach. Na porażonym polu należy unikać
uprawiania po sobie następujących gatunków
roślin: cebuli, czosnku, selera, pietruszki, bobu,
bobiku i ziemniaków, które są również żywicielami
tego nicienia. Niszczyk nie rozwija się
natomiast na następujących uprawach: pszenicy,
życie, jęczmieniu, kukurydzy, fasoli, grochu,
wyce, marchwi, buraku, roślinach kapustnych,
sałacie, pomidorze, ogórku. |
Ostatnio dodane komentarze: 
