Kapusta należy do roślin warzywnych o stosunkowo małych wymaganiach cieplnych.
Optymalna temperatura dla wzrostu kapusty mieści się w zakresie 15 do 20oC.
Minimalna temperatura wzrostu wynosi 5oC, chociaż dobrze zahartowana rozsada
znosi przymrozki do 5oC, a wyrośnięte, gotowe do zbioru rośliny wytrzymują
spadki temperatury, nawet do 8oC. Kapusta w fazie młodocianej, w której średnica
łodygi nie przekracza 6 mm lepiej toleruje wzrosty i spadki temperatury niż
rośliny starsze. Po przejściu fazy młodocianej (od 5 - 6 liści właściwych) obniżenie
temperatury poniżej 10oC, przez okres 5 do 6 tygodni, powoduje przedwczesną
jarowizację i tworzenie pędów kwiatostanowych zamiast główek. Temperatura
wyższa od 25oC powoduje zaburzenia w zawiązywaniu główek, a zbliżona do
35oC hamuje wzrost roślin.
|
Wzrastajaca kapusta jest najbardziej narażona na wysoką temperaturę i suszę. |
Przebieg warunków pogodowych ma duży wpływ na jakość zbieranych główek.
Wysoka temperatura w połączeniu z niską wilgotnością powietrza jest przyczyną pogorszenia się jakości kapusty. W takich warunkach rośliny drobnieją i wydają niski, słabej jakości plon główek. Łodyga w główce nadmiernie się wydłuża, a zewnętrzne liście zaczynają odpadać. Niska temperatura w okresie wegetacji może
również spowodować wyrastanie kapusty w pędy kwiatostanowe.
Kapusta wymaga dobrze oświetlonych stanowisk. Najbardziej wrażliwa na brak
światła jest w fazie młodocianej, ale po posadzeniu w polu również nie może rosnąć w miejscach zacienionych.
Kapusta ma bardzo duże wymagania w stosunku do wody. Niedostatek wilgoci
w glebie, po posadzeniu rozsady, może spowodować wypadanie roślin. W późniejszym
okresie rośliny wytwarzają silny system korzeniowy i dają sobie lepiej
radę. Niedobór wody hamuje wzrost kapusty w każdym okresie, ale jej potrzeby
wodne znacznie wzrastają od fazy zawiązywania główek. W uprawie kapusty wczesnej
okres ten przypada na połowę maja, a późnej na wrzesień. Poziom wód gruntowych
nie powinien być wyższy niż 80 do 100 cm. Nadmiar wilgoci w glebie i wysoki
poziom wody gruntowej jest dla kapusty szkodliwy.
Pod uprawę kapusty głowiastej przeznacza się gleby próchniczne, nie podmokłe, żyzne, w dobrej strukturze. Najlepszymi są gleby piaszczysto-gliniaste, lessy,
czarnoziemy, czarne ziemie, mady nadrzeczne, a więc gleby o wysokich klasach
bonitacyjnych. Dla wczesnych odmian kapusty i do produkcji przyspieszonej lepiej
jest przeznaczać gleby lżejsze, szybciej nagrzewające się. Uprawę odmian
późniejszych można prowadzić na glebach cięższych.
Odczyn gleby powinien wynosić od 6,5 do 7,3 dla gleb mineralnych i 6,0 do
6,5 dla torfowych. Kapusta źle znosi gleby kwaśne, na których zwykle występuje
niedobór wielu składników pokarmowych (zwłaszcza molibdenu) i gdzie częściej
porażana jest przez bardzo groźną chorobę -kiłę kapusty. Odczyn gleby reguluje się
poprzez wapnowanie. Potrzeby wapnowania pól ocenia się na podstawie pomiaru
odczynu gleby, uwzględniając rodzaj gleby oraz wymagania kapusty w tym zakresie.
Na glebach lżejszych przyjmuje się niższą z zalecanych optymalnych wartości
pH dla kapusty, a na ciężkich wyższą. Jeśli różnica pomiędzy aktualnym a zalecanym
odczynem gleby jest duża, wapnowanie należy rozłożyć na okres kilku lat.
Tabela 1. Jednorazowe dawki wapna dla różnych kategorii gleb (w t CaO/ha)
Kategoria gleby |
Bardzo lekkie |
Lekkie |
Średnie |
Ciężkie |
Dawka CaO w t/ha |
1,0 |
1,5 |
2,0 |
2,5 |
|